Voor de mooie rubriek POST vroeg het festival of ik aan de hand van drie favoriete bezigheden iets wou vertellen over hoe ik deze tijd ervaar.
Het is nu acht uur op een zondagochtend en ik heb al drie boterhammen met stroop en kaas gegeten. Normaal zou ik rond dit tijdstip met een tevreden piep in de oren in slaap vallen. Eindelijk afgeschakeld van een weekend draaien. In de club. Op een festival.
Het wil maar niet wennen. Elke dag met de kippen op stok. Ik slaap er geen seconde meer om. Het is een soort fantoomonrust. De overtreffende trap van FOMO. Angst om dingen te moeten missen die er geeneens zijn. Je zou het ook afkicken kunnen noemen, maar daarvoor is er te weinig drama. Ik kruip niet a la Joaqcuin Phoenix in Walk The Line in een plas van mijn eigen zweet over het plafond. In plaats daarvan verwonder ik mij over de hoeveelheid aan verschillende standen die een afwasmachine heeft.
Een overschot aan tijd. En hoe daarmee om te gaan. Het zijn leerzame tijden voor een beroepsescapist. Er zitten zeker ook positieve kanten aan. Het besef dat je altijd liever werkt dan niet werkt. Dat voorrecht is niet iedere arbeider gegeven. Ik krijg vlinders in mijn buik als ik denk aan de emotionele energie die er straks los gaat komen, zodra we weer mogen. Die energie te kunnen bespelen, daar is de cultuursector toch ooit voor uitgevonden?!
Op de achtergrond zingt REM nu “Talk About The Passion”.
Ik heb het leven nog nooit zo ervaren als dat ene woord op mijn KVK uittreksel. Éénmanszaak. Meer nog dan het geld, mis ik het culturele gesprek. Een wekelijkse dansavond door grillige tijden heen loodsen. Met een festival gaan zitten om op maat gesneden ideeën af te bakken. Een nieuw concept naar de club brengen, met vormgevers, promoters en programmeurs. Door de constructie waarin ik altijd gewerkt heb -en ook altijd een zekere trots in gevonden heb (DIY!!)- sta ik nu overal per definitie langs de kant. Of het nou gaat om partijen waarmee je al jaren samenwerkt of dat net geopende podium. Ineens vindt alle overleg zonder jou plaats. Dat is logisch. Maar vooral wennen.
Ook mis ik het contact met de werkvloer. De vaste geluidstechnici in de podia. De extra banaan in je festivalkoolbox van Erwin. Lane die even controleert of je niet vergeten bent jezelf in te checken bij het hotel. De geruststellende knipoog Pieter van de beveiliging. Of dat neurotische ritueel met het licht. “Doe je niet te veel licht op mij?”. De lichttechnicus die vervolgens denkt “dat vroeg je de vorige zevenenveertig keer ook”, maar het toch bemoedigend bevestigt, alsof ie het voor het eerst hoort.
Dat mis ik.
Dit doe ik.
- Lelijke Kanalen
Hoe langer het allemaal gaat duren, hoe groter het belang zal worden van onze mentale gezondheid. Het meest primaire vaccin tegen een leven in je hoofd is buitenlucht. Om druktes te vermijden, zoek ik met name bedrijventerreinen, industriegebieden en verlaten kanalen op. Mocht ik nou uiteindelijk mijn baan verliezen door dit alles, kan ik altijd nog een reisbureau beginnen dat gespecialiseerd is in alle afzichtelijke plekken van Utrecht en omgeving. Noem een vervuilde sloot, ik vertel je er alles over.
2. Liedjes en films
En dan nu het geruststellende nieuws. Liedjes en films! De voorraadkast van de ziel is voor eeuwig gevuld. Voor films ga ik naast Netflix, HBO en Videoland ook met regelmaat naar liefhebbersplatforms als Cinetree of Vitamine Cineville (de homescreening van Bait was prachtig!). Voor liedjes is dit de lente van de eigen platenkast. Die staat in bloei als nooit te voren. Maar ook de honger naar nieuwe bands of producers is onverminderd. Juist zij kunnen onze steun nu gebruiken. De favoriete release van afgelopen week? A Western Circular van Wilma Archer!
3. Philosophize This
Ik heb een zwak voor documentaires, Podcasts of naslagwerken die proberen grote thema’s te vangen in een overzicht. In mijn boekenkast geen Mulisch, maar titels als Pop! Een Halve Eeuw In Beweging of de Time Out Film Guide (alle edities!). Netflix’ Evolution Of Hip Hop heb ik gekeken met de History Of Hip Hop (van Vibe) op mijn schoot. En oehh, de Britannia serie van de BBC (gewoon op youtube!) wordt hier met regelmaat gebinged. Het ordenen van de eigen kennis, geeft me nog meer rust dan het opruimen van de bijrijdersstoel (wat alles zegt over mijn bijrijdersstoel).
Naast films en natuurlijk vooral ook muziek voel ik met al die vrijgekomen tijd voor het eerst sinds tijden ook behoefte om de culturele monocle even neer te leggen en andere interessegebieden aan te boren. Zo is de meest recente favoriet de Philosophize This! Podcast. Een uitgebreid overzicht van alle filosofen die onze notie van wijsheid beïnvloed hebben.
Het is soms nog een beetje wennen om hard te lopen met in plaats van LCD Soundsystem, Savages of Denzel Curry blazend op de oren een droge uiteenzetting over de eschatologie van de stoicijnen. Maar aan het eind van de dag voelt het iedere keer weer als rijkdom. Ik zou dan graag ook willen eindigen met dezelfde woorden als waarmee deze podcast altijd eindigt. Woorden die extra goed voelen om te mogen uitspreken namens Into The Great Wide Open. Woorden die jullie toekomen. Jullie, de trouwe achterban.
Thank you for wanting to know more than you did yesterday!
Laat een reactie achter