Het afgelopen jaar ben ik voor het eerst via een skilift naar een festival locatie gebracht en die boot naar Vlieland blijft onverminderd magisch, maar de aanlooproute richting Radio Kootwijk, het episch (in dit geval is deze taalfout geheel gerechtvaardigd!) centrum van Grasnapolsky, laat minstens net zo achteloos ieder festivalhart smelten van anticipatie.
Zelfs midden in de winter.
Juist midden in de winter. Het grillige natuurschoon wordt door de kou voor even getemd. Alsof moeder aarde een weekend lang, als geste richting Grasnapolsky, een freeze frame doet, zodat het festival zich optimaal kan nestelen.
Naast gebouw, omgeving en winter is één van de grootste charmes van het festival dat het niet dood gereguleerd is. Er gaat ook wel eens gewoon iets mis. Zoals die eerste keer dat ik er ging draaien. Het idee was om een non stop radioshow te hosten, met gasten van het festival, interviews met bezoekers en natuurlijk de beste platen. Alleen lukte het niet om ook daadwerkelijk uit te zenden. Vrij onhandig, als je radio wil maken. Toen ben ik maar een beetje gaan droogzwemmen met het aanwezige publiek. Vertellen waarom elk liedje opnieuw het mooiste liedje aller tijden was, ter plekke quizvragen verzinnen en met mini snickers gooien als beloning voor goede antwoorden. Dat vervolgens negen uur aan een stuk. En, zo bleek, vier edities achter elkaar.
Omdat de huiskamersetting steevast culmineerde in een soort van apenkooien voor volwassenen, besloten we afgelopen weekend maar meteen in de gordijnen te klimmen. Het laatste jaar dat Grasnapolsky op deze geweldige locatie zit werd bezegeld met een beschonken idee. Een DJ set met op het effectenpaneel niet alleen een filter of echo, maar ook een voltallige rock ’n roll band, in te zetten wanneer zin. De band was de AFTERPARTEES, voor de gelegenheid de AFTERPAULEES. Over beats van Errorsmtih werd een gitaarhook van Iggy Pop gespeeld. Dat werk. Extra veel bier op de rider, want het mocht allemaal niet te netjes. In de geest van het festival.
Het was een prachtige blurry blurry night, maar de echte afterparty vond toch op zondagmiddag plaats; met lieve mensen de kater wegdansen bij de silent frietkraam. In de kou natuurlijk. En dan weer naar binnen, ieder zijn of haar eigen weg, richting een mooi optreden. Zo’n instant Unox moment.
Al het beste voor Grasnapolsky. Op een goeie doorstart!
Laat een reactie achter